Papua New Guinea Land of the unexpected

Zo het was zover. ‘Sander leaves Down Under and goes to Papua New Guinea’.

‘s Morgensvroeg vertrok mijn vliegtuig van Adelaide naar Brisbane. Vanuit hier ging mijn vliegtuig verder naar Port Morseby ( PoM De hoofdstad van P.N.G.). Na een 5 uur durende vliegreis kwam ik aan in Papua New Guinea. Ik werd meteen welkom geheette door een muziekbandje. Ik voelde me net in paradise. Nadat ik mijn visum had geregeld viel het paradise-gevoel hard weg.

Ik had mijn tas al inchecked en was aan het wachten op mijn boardingspass. Ga maar eventjes aan de kant staan dan krijg je hem dadelijk. Nadat ik 20 minuten had gewacht werd er tegen me gezegd: ‘Sorry the plane is full. You can’t go to Madang( ik moet via Madang naar Wewak vliegen)’. Dus werd ik verward en boos naar Costumers gestuurd.
‘Sorry we can’t do anything about it. You have to wait till tomorrow’.

Nadat ik flink boos was geworden ( lees mijn stem flink had verheft). Kreeg ik opens te horen. ‘Hurry some people left the plane so there are some seats left’. Dit was om 15.45 terwijl het vliegtuig allang in de lucht moest zijn. Dit maakte nu niets uit voor mij. Met mijn backpack ben ik naar de Domestic Terminal gerend. Door de douane en alles werd maar half gechecked. Toen ik aankwam bij de gate vroeg de mevrouw die met me mee was gerend of ik nog mee kon met het vliegtuig. Sorry dat gaat niet het vliegtuig is klaar voor vertrek.
Pffff het hele stuk voor niets gerend.

Nu kreeg ik een hotelbon van de mevrouw. Ze schreef mijn naam op de boardingslijst en ik stond bovenaan om morgen 9.25 uur naar Madang te vliegen. Als je even naar het café gaat kun je daar wachten op de manager. Dan kun je met hem praten over het probleem.

1…2…3 Sp Biertjes verder was er nog steeds niemand gekomen. Het was ook al bijna 18.00 uur. Ik zou nu eigenlijk aankomen in Wewak. Wiel Swinkels zou me van het vliegveld afhalen. Snel hem maar even bellen. Er kwam nog een probleem aan voor me. Ik had zijn nummer niet. Ik had gebeld naar het vliegveld in Wewak maar niemand nam op. Dus ik bel naar Nederland. Mam ik ben nu in PoM vlucht zat vol. Kun je me terugbellen met het nummer van Wiel zodat ik kan zeggen dat ik morgen in Wewak aankom.

Ik had de telefoon net opgehangen en ik kreeg een nieuwe telefoon in mijn hand gedrukt. Hallo? ‘Ja het is Wiel hier. Het vliegtuig is geland maar jij bent er niet’. Nadat ik het hele verhaal had uitgelegd vertelde ik dat ik morgenvroeg om 11 uur zou aankomen.
Oke tot morgen dan.

Nou dit was geregeld. Ik zou morgenvroeg in het vliegtuig zitten en ik zou aankomen in Wewak om 11 uur. Op naar mijn hotel. Het hotel was prachtig. Ik kreeg een eigen kamer ( was het al niet meer gewend ik sliep altijd met 6 tot 8 andere mensen op een kamer). Een twee-persoonsbed, een eigen badkamer en een eigen t.v. Mooier kon het niet.
Nadat ik lekker gegeten had ( een Italiaans Buffet stond op het programma) ging ik iets doen wat ik al lang niet meer gedaan had. Ik heb me lekker een bad genomen. Na heerlijk erin gelegen te hebben ben ik maar gaan slapen.

‘s Morgensvroeg om 06.30 ging de wekker. Weer stond ere en buffet klaar. Lekker relax ontbeten en ben toen naar het vliegveld gegaan. Zo nu ga ik dan eindelijk naar Wewak of….. NIET!
Ik kwam aan bij het vliegveld en er stond me toch een rij. Het leek wel of heel PoM het vliegtuig moest hebben. Hier heb ik dus geen zin in. Ik ben meteen naar Costumers gegaan en gezegd dat ik op de lijst stond om nara Madang te vliegen. Na lang gezocht te hebben kreeg ik eindelijk een papiertje. Hiermee moest ik naar de incheckbalie. Ik was eindelijk aan de beurt en weer kreeg ik te horen: ‘ Sorry the plane is full. You have to wait till the afternoon flight’. Wat!! Nou geef me dan maar alvast mijn boardingspass zodat ik zeker op die vlucht van ‘s middags zit!

Nadat ik dit had gekregen ben ik weer naar Costumers gegaan. Dezelfde mevrouw die me gisteren had geholpen keek me raar aan. Je zou nu toch in het vliegtuig moeten zitten? Ja dat dacht ik ook ja. Nu kan ik weer 6 uur wachten. Zal ik een hotel voor je regelen. Dan kun je daar wachten. Waarom niet he dacht ik zo. Dus dit keer ben ik niet naar Crown Plaza geweest ( midden in de stad) maar naar Airways. Een hotel 5 minuten rijden van het vliegveld. Hier kreeg ik weer een eigen kamer en kreeg ik een lunch aangeboden. Na dit alles ben ik weer terug gegaan naar het vliegveld. Even Wiel bellen dat ik nu weer ‘s avonds aankom. Ik kreeg op het vliegveld te horen dat de vlucht van Madang naar Wewak was gecanceled dus niemand is op het vliegveld.

Om 15.25 ik zou nu moeten vertrekken naar Madang. Hier heb ik 25 minuten om van vliegtuig te wisselen. Geen probleem dacht ik zo maar dit is toch weer anders. Air Niugini had weer eens vertraging ( gebeurt iedere keer zo hebben ze de bijnaam gekregen Air No Go). Ze hadden 20 minuten vertraging. Dit betekende dus dat ik maar 5 minuten had om mijn boardingspass te halen en in het vliegtuig te stappen. De wielen van het vliegtuig begonnen te rollen. Wat gaan we nu echt dacht ik bij mezelf.

Na een uurtje vliegen kwam ik aan in Madang. Snel naar de incheckbalie gerend en daar stond ik gelukkig wel op de boardingslijst. Hehe eindelijk kan ik naar Wewak. Ook had ik nog even gekeken of mijn tas mee ging en die werd netjes ingeladen. Na hier ook vertraging gehad te hebben kwam ik aan in Wewak. Tijdens de vlucht mooi het einde van de prachtige rivier de Sipik gezien!
Ik stapte uit het vliegtuig en daar stond Wiel Swinkels me op te wachten. ‘Hallo welkom in Papua New Guinea. Hier weet je het maar nooit wat er gebeurt.

Na 10 minuten rijden kwamen we aan in Wirui ( 10 minuten rijden van Wewak) Hier is mijn nieuwe huis voor de laatste 1,5 maand.

Wiel Swinkels en Harry Janissen ( beide Nederlanders) werken voor de S.V.D. een missie.

De eerste paar dagen heb ik Wewak gezien en ben naar verschillende kleine dorpjes geweest net buiten Wewak. Wiel heeft me hier een beetje rondgeleid. Ook zijn we naar verschillende look out points geweest. Erg mooi om te zien. Overal bossen, heuvels, Bergen, bananenbomen, Cocusnotenbomen, de zee kortom een mooie natuur!

Ik ben ook naar Wendys moeder geweest. Ze herkende me nog van toen ze naar Lottum was gekomen. Erg leuk. Ze had nog een fotoalbum met foto’s van pap, mam en mij in Lottum op het terras in Houthuize!

Pap die hier 7 jaar van zijn jeugd heeft doorgebracht heeft me natuulijk een aantal dingen opgeschreven die ik hier eventueel kan doen. Zo ook ‘Wom’ Beach. Hier kun je inderdaad er mooi snorkelen. Vanuit het strand zet je twee stappen en je bent aan het zwemmen in het koraal met honderde vissen. Hier ben ik in de afgelopen week al 4 keer naar toe geweest.

Wiel die hier bouwt in P.N.G. had me meegenomen naar But. Zo’n 65 km van Wewak. Hier moet hij een huis opknappen. Over een P.N.G. weg dat wil zeggen zandwegen met flinke kuilen en waar je door rivieren moet rijden kwamen we aan in Dagua. Hier moesten we spullen opladen om vanhier uit naar But te gaan. We hadden alles uitgeladen en zijn But gaan verkennen. Een prachtig dorpje aan de zee. We zijn ook nog naar een Japans vliegveld gereden die ze gebruikte in de WOII. We zagen zelfs nog een aantal wrakken. De mensen die inlands wonen hebben weinig veranderingen meegemaakt. Het enige wat ongeveer veranderd is is dat ze nu Europeese kleren dragen. De rest is nog steeds als vroeger.

De werklui van Wiel die blijven nu 2 weken in But. Wiel en ik zijn terug gereden naar Wewak. Wiel moet altijd terug naar huis omdat ze anders de hele loods van hem leeg halen.

Ik heb hier geregeld dat ik vrijdag of zaterdag mee kan gaan naar Timbunke. Een dorpje aan de Sipik. Ben erg benieuwd. Hier blijf ik ongeveer 5 tot 7 dagen. Dan ga ik weer terug naar Wewak.
Zo ik krijg het nu behoorlijk warm van al dit type.

De luchtvochtigheid is mega. Nog nooit heb ik het gehad dat ik de hele dag door zweet. Ook van het niets doen. Zodra ik opsta ( 7 uur) begin ik weer met zweten en ik ga zwetend naar bed.

Zo geniet van een aantal foto’s en

Lukim yu ( Tot Ziens)
Sander.
Sorry ik kan nu even geen foto's plaatsen. Ze komen er zo snel mogelijk aan!! In P.N.G. Weet je het maar nooit he