Straight Trough The Outback part II Go Australia

Zoals ik al verteld had in mijn vorige verhaal heb ik een 5.5 daagse tour genomen van Alice Springs naar Adelaide. Tijdens deze tour heb ik de Uluru(Ayers Rock), Kata Tjuta( The Olga's) en Watarrka( Kings Canyon) bezocht.

Om 12.30 ging mijn tour van start. Ik stapte de bus binnen en ik zie daar een aantal oude mensen zitten ( leeftijd 70+). Het eerste wat ik dacht: 'Ga ik met de zonnebloem opstap?' Gelukkig zag ik ook al een aantal jonge backpackers in de bus zitten. De groep bestond uit 21 personen. Een paar Amerikanen, Fransen, Duitsers Nederlanders en Zweedse. Het was bleek later de perfecte groep om deze trip mee te doen.
Onze gids was een echte Ozzie Guy Nathan. Die erg vaak Go Australia zegt en een erg toffe lach heeft. Iedereen heeft deze lach en Go Australia overgenomen van hem.

De eerste dag heb ik niets anders gedaan dan gezeten in de bus. Deze dag was om dichter bij de Uluru, Kata Tjuta en Watarrka te komen. Ik zelf dacht dat dit erg dicht bij Alice Springs ligt maar het is toch nog steeds 500 km van Alice Springs verdaan.
Tijdens mijn trip kon ik niets anders zien dan woestijn, dode dieren naast de weg en gelukkig ook nog een aantal levende dieren.
Ik zat voorin en ik dacht zie ik dit nu goed? Jah hoor hier lopen kamelen! Nathan vertelde dat er ongeveer een miljoen wilde kamelen zijn in The Outback. Australie heeft de kamelen gebruikt om de Outback te verkennen en om dorpjes op te zetten. Nadat dit allemaal gebeurd was hebben ze de kamelen los gelaten maar niet er bij na gedacht dat er vrouwtjes met mannetjes bij zaten. Dus vanaf 1880 ofzo lopen er wilde kamelen rond in Australie. Soms zijn de Ozzie's niet echt slim bezig denk ik zo. Australie verkoopt zelfs de kamelen aan echte woestijnlanden om wat minder kamelen te hebben.

Na dit grappige moment mee gemaakt te hebben kwamen we aan bij Kings Creek Station. Hier hebben we een kampvuur gemaakt, wat gedronken en natuurlijk gepraat.
Na dit alles ben ik naar bed gegaan. Omdat we midden in de Outback waren moesten we in een swag slapen. Een swag is matje met een soort slaapzak eromheen. Het ligt erg goed! Het was wel wat koud vandaar dat ik mijn eigen slaapzak er ook nog in had gestopt.

Om 6.25 ging de wekker. Tijd om naar ons eerste hoogte punt van de tour te gaan. Wattarrka! Dit een echte Canyon. Deze Canyon is ontstaan door dat er in de mega rotsen die daar zijn een klein spleetje in zat. Na een heel wat jaartjes later is de wind elke keer langs die spleet gegaan. De spleet werd groter en groter en zo is de Kings Canyon ontstaan.
Nadat we de eerste heuvel/berg beklommen hadden ( Hart Attack Hill dit is omdat mensen hier een hart aanval kunnen krijgen)(tenminste dit vertelde Nathan. Les 1 van dit alles geloof nooit een echte ozzie) had ik een prachtig uitzicht over de Outback en de rotsen waren super. Ik was samen met Robbert( Duitser) en een paar andere deze rotsen de hele tijd aan het beklimmen om van het mooie uitzicht te genieten. De groep was inmiddels al een flink eind van ons vandaan. We kwamen weer aan bij het beginpunt. Iedereen riep meteen hehe eindelijk. We zijn al een hele tijd op jullie aan het wachten!
Sorry :)

Na deze prachtige canyon gezien te hebben zijn we terug gegaan naar Kings Creek Station om daar te lunchen. Na de lunch zijn we vertrokken naar de Uluru. Het symbool van Australie. de rit duurde 4 uur en we kwamen gelukkig net optijd aan om de zonsondergang te bezichtigen. De rock veranderd van bruin in rood en dan donker rood. Het was prachtig om te zien.

Na deze mooie zonsondergang zijn we naar ons kamp terug gegaan. Hier hebben we weer de swags uitgerold en zijn we weer vroeg naar bed gegaan omdat, ik de volgende morgen graag de zonsopgang wilde zien. Ik had gehoord dat de rots dan ook verkleurd. Om 5.30 ging de wekker. Ik ben met een hele groep naar een look-out point gelopen om daar de zonsopgang te bekijken. Ik vond dit niet zo bijzonder. Ik denk omdat ik er veel te ver vanaf was. Maar toen ik de andere kant opkeek ( Kata Tjuta) dat was prachtig. Dus in plaats van de rock te zien heb ik de hele tijd naar Kata Tjuta gekeken. Vandaag zijn we daar ook heen gegaan.

Na het ontbijt zijn we dus weer de bus ingestapt om naar Kata Tjuta te gaan. Gelukkig duurde de rit maar een half uurtje. Hoe dichter bij ik kwam hoe mooiere en groter het werd. We moesten vandaag 9 km lopen om alles te zien.

Kata Tjuta is een heilige plaats voor de Aboriginals. Hier bij deze rots kwamen alleen maar de mannen. Ze hebben het Kata Tjuta genoemd om een simpele reden. Als je Kata Tjuta vertaald krijg je Many Heads in het Nederlands is dit dan weer veel hoofden. Dit klopte ook wel. De rotsen waren rond en leken ook op hoofden. Na een interessant verhaal van Nathan liepen we door de Valley of Winds. De wind was erg sterk. Nathan had verteld dat de Aboriginals geloofde dat er een geest bij de rotsen leefde. Als de geest kwaad was dan blies hij met zijn adem door de Valley. Vandaar Valley of Winds!

Samen met Robbert en Aurelie waren we weer de laaste die aankwamen bij het beginpunt. We hebben weer vanalles gedaan om weer mooie foto's te krijgen. Het was prachtig de wandeling.

Na de lunch zijn we naar het Cultural Centre geweest. Hier kon je zien hoe de aboriginals vroeger leefden. Na dit gezien te hebben ( ik mocht in het Centre geen foto's maken) gingen we naar de Uluru. Ik kon de Uluru aanraken! Zodicht bij was ik. Nathan vertelde allemaal intressante dingen. Je kon zelfs de rotstekeningen nog zien. Ik was tijdens de trip aan het twijfelen of ik de Uluru wilde beklimmen of er omheen lopen. De aboriginals hebben liever niet dat je de rots beklimd omdat het heilig is. Na het verhaal van Nathan had ik de knoop doorgehakt. Ik ga morgen gewoon er omheen lopen. Ik dacht namelijk dat ik meer kon zien als ik er omheen liep dan erop klimmen.

's Avonds hebben we een heerlijke echte Ozzie BBQ gehad. Lekker veel vlees en een paar heerlijk biertjes erbij. Na het eten zijn we met de jonge backpacker ( de ouderen lagen al te slapen) een paar leuke spelletjes gaan spelen. Niet te lang want de volgende morgen moesten we weer vroeg op.

Na een kort nachtje 4.30 ging de wekker. Was het tijd om de zonsopgang van heel dichtbij te bekijken. Om 6.00 uur zijn we begonnen met de Base walk en om 6.12 uur kwamen de eerste zonnestralen de rock bekijken. Dit was dus wel erg mooi. In vergelijking met de eerste zonsopgang van 10 km verder. De rock kleurde rood, geel en daarna weer terug naar bruin. Het was echt cool!

De hele tocht heb ik samen met Aurelie gelopen. Zij woont in India en ze komt uit Frankrijk. Het was erg leuk wat ze allemaal vertelde over haar 'nieuwe' woonplaats. Nathan had op het begin verteld dat we 2 uur hadden om de wandeling te maken. Dat is genoeg tijd. Maar zoals elke dag was ik altijd te laat. Samen met Aurelie hebben we een heel stuk heel erg hard gelopen om maar niet te laat aan te komen. Gelukkig waren we nog optijd.

Na dit deze prachtige wandeling gemaakt te hebben zijn we de bus weer ingestapt om naar Cooper Pedy te gaan. Cooper Pedy is een dorpje waar de ozzie's Opal vinden. Opal is een soort steen voor juwelen.

Cooper Pedy is ook een dorpje waar de 70% onder de grond woont. Dit doen ze omdat het behoorlijk (en dat is nog zacht uitgedrukt) warm kan zijn.

Ik zat weer voorin en ik riep naar Nathan eej kijk een dode kameel!

Nathan keerde de auto om de dode kameel te bekijken. Het was nog maar een kleintje. Nadat Nathan een immitatie van een zittende kameel had nagedaan zijn we weer gegaan. Op naar Cooper Pedy. Omdat we ons gekeerd hadden moesten we dat natuurlijk nu weer doen. Helaas deed Nathan het niet erg slim. Hij keerde zich in los zand waardoor we vast kwamen te zitten. Het heeft ons 45 min geduurd voordat we eindelijk ( hulp van een tourbus) los kwamen!

We hebben verschillende spelletjes in de bus gedaan tot dat Nathan een echte Ozzie liedje aan het draaien was. Ik zat voorin en heb dit opgenomen. Je kan dit filmpje zien op www.youtube.com onder Groovy Grape Go Australia. echt super vet. Dit was dan ook meteen Het liedje van de hele trip.

In het donker kwamen we aan in Cooper Pedy. Net als de locals hier gingen wij ook onder de grond slapen ( het is niet echt onder de grond maar ze hebben een gat in de rots gemaakt). Na een heerlijke pizza en een paar drankspelletjes ben ik naar bed gegaan. Gelukkig kon ik uitslapen.

Die volgende morgen stond een tour door een oude opal mijn op het programma. Eerst ben ik naar een look out point gelopen om wat foto's te knippen. Ik had toen helemaal niet het idee dat ik in Australie was. Het leek meer op Irak of Afghanistan. Niets anders dan woestijn en typische woestijnlanden huisjes.

Na een leuke tour door de mijnen( heb zelfs illigaal opal gehakt tijdens de tour) zijn we weer in de bus gestapt om naar Port Germein te gaan. Ook tijdens deze rit weer het liedje gedraaid en hints gespeeld met een aantal mensen.

Dit was de laatste nacht van onze tour dus....... inderdaad een feestje bouwen. Ook was het de laaste keer dat ik in een swag kon slapen.

Port Germein heeft een Jetty van 1.5 km lang. Dit hebben we 's morgens eventjes gelopen. Daarna zijn we weer in de bus gestapt om naar Adelaide te gaan.

's Avonds hebben we met zijn alle ( behalve de ouderen) gegeten en een flink afscheidsfeest gebouwd.

Het was echt de tofste tour die ik gemaakt heb tot zover!

De vandaag heb ik samen met Robbert een auto gehuurd voor morgen 21 okt. We gaan de van Adelaide naar Melbourne. Deze trip gaan we in 5 dagen doen. Ik heb er nu al zin in. Dus heb ik mijn plan om te werken opgeschoven naar Melbourne. Ik ga wel werken in Oz maar alleen ik weet niet waar. Niets is zeker maar 1 ding wel ik vermaak me hier prima!

Go Australia!
Helaas is de video te groot om op youtube te plaatsen maar binnenkort komen er weer nieuwe foto's aan dus ook dit filmpje