Under Down Under

Zo, de eerste week in Tasmanie heb ik overleefd!
Ik neem je even mee terug naar de afgelopen week.

Na een uurtje vliegen kwam ik aan in Launceston Tasmanie. Voordat ik mijn backpack kon ophalen werd er d.m.v. een speurhond gezocht naar verboden middelen ( drugs en fruit). Je mag als je Tasmanie binnen komt geen fruit meenemen. Ze willen hier blijkbaar geen beestjes hebben van overzee. Gelukkig had ik geen fruit mee maar iemand anders moest $100,- betalen omdat ze 2 appelen mee genomen had. Een duur geintje!

Ik kwam aan in mijn hostel en daar had ik Niko leren kennen. Ik vertelde mijn plannen voor Tasmanie en dat ik snel de oostkust van Tasmanie wilde gaan doen. Hij had wel interesse in het idee om met me mee te gaan naar Hobart via de oostkust.
Ik liet hem mijn lonely Planet zien met de gemarkeerde highlights ( een local had dit gemarkeerd in Mission Beach).
Ik wilde de oostkust met een auto doen i.p.v. met en tour of bus. Dit was gelukkig oke voor Niko.

De volgende morgen ben ik met hem naar de Cataract Gorge gegaan. Dit is een prachtig stuk natuur 5 minuten buiten het centrum van Launceston. Toen we erdoor heen liepen kreeg ik het beeld van Tasmanie wat ik in mijn gedachten had in het echt te zien! Prachtige meren, bossen, bloemen, rotsen kortom een prachtige natuur!
De hele dag hebben we hier lekker rond gelopen.

Ik ben de dag erna eens gaan kijken wat een auto zou gaan kosten voor 3 dagen. Dit werd toch wel een duur koste plaatje als we dit met z'n 2-en wilde gaan doen. Omdat we allebei onder de 25 zijn moeten we ook meer betalen per dag en kunnen we geen verzekering afsluiten bij bepaalde auto verhuur bedrijven.
Eumh wat zullen we gaan doen.......?

Even later kreeg ik een smsje van Martina ( ik had haar voor een uurtje ontmoet bij mijn Wwoof familie). Zij was ook in Tasmanie alleen dan aan de andere kant van het eiland ( Hobart).
Ik wist dat zij graag met een auto door Tasmanie wilde reizen. Zij kan omdat ze 20 is geen auto huren. Ik dacht dit komt mooi uit. Als zij nu naar Launceston komt met de bus dan kunnen we met z'n 3-en de oostkust van Tasmanie verkennen.
Dus ik smste haar met de vraag of ze dit zou willen doen.
Ik kreeg een smsje terug met de vraag: 'wanneer vertrekken we, hoelaat moet ik in Launceston zijn en ik wil wel mee gaan'.
Mooi! Dat is meer gezelligheid en minder voor ons te betalen!

Op zondag 23-11-2008 was het dan zover. Martina kwam aan om 13.00uur in Launceston. We hadden even wat boodschappen gehaald voor onderweg en hadden de auto opgehaald.
Helaas kon ik niet rijden omdat het anders $30 dollar per dag meer werd. Dus had ik maar besloten om niet te rijden en Niko mocht alles rijden.
Omdat we ook YHA members zijn kregen we ong. 30% korting op onze wagen. We gingen ook een risco nemen. We laten ons niet verzekeren. Als we nu iets raakte moesten we $2.700 betalen. Rij voorzichtig Niko!!

Onze eerste stop was St. Columba Falls. Dit is een van de hoogste watervallen in Tasmanie ( 90 meter hoog). Het was echt super mooi.
Nadat we hier een korte stop hadden gemaakt was het tijd om door te rijden naar St. Helens. Dit is het grootste dorpje aan de Oostkust van Tasmanie. En ik kan je vertellen het was erg klein! Gelukkig hadden we hier een hostel gevonden. We bleven maar 1 nachtje hier en de volgende dag zouden we naar Bay of Fires gaan.

De volgende morgen was aangebroken. Vandaag stond op het programma Bay of Fires. Een wandeling over het strand.
Een Fransman genaamd Cptn. Tobias Furneaux heeft de naam 'bedacht'. Tijdens zijn zeiltrip kwam hij hier aan en zag allerlei kampvuren branden vandaar de naam Bay of Fires.
Hier hebben we 5 uurtjes gewandeld. Tijdens de wandeling waaide het erg hard dus dit was een lekkere uitwaai dag.
Ik was vergeten om me in te smeren met zonnebrandcreme dus was mijn gezicht lekker rood. Eerst dacht ik dat het door de wind kwam dat mijn gezicht rood was maar later bleek dit helaas niet het geval te zijn. Dus het is een feit ik heb mij voor het eerst verbrand tijdens mijn trip in Tasmanie en toevallig op het strand van Bay of Fires :)

Na dit prachtige strand zijn we doorgereden naar Binalong Bay. Een paar k.m. verder. Hier was niet echt veel te beleven. Het hoogte punt was toen we het dorpje binnen kwamen rijden. Daar stond een vrouw in een bikini ( standbeeld helaas) iedereen welkom te heten.

Het werd alweer wat later dus zijn we maar vertrokken naar onze volgende plaats. Coles Bay dit ligt in het Freycinet National Park. We hadden hier een hostel geboekt. We wisten dat het erg basic zou zijn dus we waren een beetje voorbereid. We moesten de sleutel ophalen in Bicheno YHA. we krgen daar te horen dat het verstandig zou zijn om het water eerst te koken voordat we het konden drinken. Het was regenwater en er konden allemaal beestjes inzitten.

Na dit verhaal zijn we maar naar ons hostel gereden. Toen we daar aankwamen moest ik meteen aan de Schmadrihutte denken. We moesten het water eerst koken voordat we het konden drinken, ik heb hout gehakt om een vuurtje te stoken om het warm te maken in de hut, de toilet was een kuil waar ze een toilet bovenop hadden staan zodat je toch nog enigzins kon zitten ( het toilet was ook buiten) en de douche nou.... ten eerste het was een koude douche en niet bepaald schoon maar verder was het wel een gezellig hutje! Lekker premitief en midden in de natuur!
In de hut waren ook 2 fransmannen. Zij waren ook die dag aangekomen daar.
Die avond hebben we gezellig met z'n allen gekaart.

Na een goede nacht geslapen te hebben was het tijd om de wandelschoenen aan te trekken. Vandaag stond op het programma: Hazards Beach en Wineglass Bay ( 11 km wandelen). Het was wederom prachtig! Natuur in Tasmanie is echt super mooi. Wineglass Bay ( als je vanuit het strand kijkt: Het eerste rondenstuk is de voet dan een recht stuk is de hals en de ronding van het wijnglas is de oceaan). Dit was echt super mooi! Nadat we de 11 km gelopen hadden zijn Niko en ik nog naar Mount Amos (454m) gelopen ( lees geklommen). Elke zweetdruppel (ik kan je zeggen het waren er wat!) was het waard. Een prachtig uitzicht over het hele National Park! Echt prachtig!

Na al dit gezweet was een douche wel lekker geweest. Helaas hadden we niet een echt fijne, schone,warme douche dus hadden we onze spullen gepakt en zijn we naar het hostel in Bicheno YHA gegaan om daar een heerlijke warme douche te nemen. Gratis natuurlijk eumh.... of niet.
We hadden ook nog even boodschappen gedaan in het hostelkeukentje ( Free Food Shelf) en zijn toen naar buiten gelopen. We waren net bij de auto komt de manager eraan lopen. 'Hebben jullie hier gedouched'? Nee we hebben wat vrienden bezocht. Nee jullie hebben hier gedouched jullie moeten 5 dollar per persoon betalen. Na een 15 dollar betaald te hebben zijn we met onze boodschappen ( 12 eieren, 1 liter melk en een beetje ontbijt muesli) terug naar het ONS hostel gereden. We waren die avond alleen.

Helaas gaat de tijd snel als je leuke, mooie en spannende dingen meemaakt. We moesten vandaag de auto inleveren in Hobart. Voordat we dat gedaan hadden zijn we nog naar DE chocolade fabriek van Australie gegaan Cadbury!
We hadden hier een presentatie over hoe chocolade gemaakt wordt en een aantal leuke feitjes. Het enige wat ik nog weet is dat Ierland het meeste chocola eet van de wereld.
Hier heb ik ook chocolade gekocht. Ze verkopen hier de 'mislukte' chocolade. Ik heb hier intotaal 1.5 kg chocolade gekocht. Dan kan ik even vooruit met de zoetigheid! ( dit is ook het meeste qau hoeveelheid wat ik ooit gekocht heb!)

Mijn plan voor de rest in Tasmanie is:
Ik ga zondag naar Port Arthur met 3 andere Duitsers
Maandag ga ik naar de familie van Ron voor een aantal nachtjes
Als jullie de cadeautjes uitpakken die je ( als je braaf bent geweest) van Sinterklaas hebt gekregen ga ik weer verder met een auto de westkust van Tasmanie verkennen. Strahan, Devonport en Launceston zijn de plaatsen die ik ga bezoeken.
Dan vlieg ik de 13de December weer terug naar Down Under!

Oke dit was het dan weer!

p.s. Geniet nog van de sneeuw ( als die er nog ligt) en anders hoop ik dat je genoten hebt van de sneeuw!


Ik zal morgen even wat andere foto's erbij plaatsen