Wwoofen

Na vier maanden lekker niets anders gedaan te hebben dan reizen dacht ik het wordt eens tijd voor wat nieuws....

Sander gaat in Australie werken!
Ik heb niet voor geld gewerkt maar, ik heb voor onderdak en voedsel gewerkt. Hier in Australie kun je gaan werken op een farm en dan noemen ze dat Wwoofen. Wwoofen staat voor Willing Working on Organic Farm.
Maar eerst was het tijd voor....

Inderdaad Rugby!!!
Op zondagavond was het dan zo ver. Ik ben naar een rugby wedstrijd geweest. Het was wel leuk maar ik had er meer van verwacht. Het was muisstil tijdens de hele wedstrijd. Ik kon met mensen praten en ik zag zelfs mensen bellen tijdens de wedstrijd! Het werd wat roemoerig als Australie bijna een punt scoorde. Als ze een punt scoorden dan was het voor 1 minuut feest en dan was het weer muisstil.
Tijd voor een verandering dachten Mo, Andreas,Glenn, Neil en ik. In de tweede helft waren wij liederen aan het zingen, schreeuwen enz.
Alle ozzie's keken ons erg raar aan op het begin maar ze deden later gezellig mee. De grootste hit in de tweede helft was: Lalalaaa lalalalalalalalaaa lalalalalalalalaaa lalaaa enz.( voetbalfans kennen dit wel)
Het leek wel of de Ozzie's ons hoorde zingen want ze deden in de tweede helft er goed hun best. De uitslag was uiteindelijk: Australia 52 England 4.
En ik kan je vertellen dat is een mega scoren!

Voordat ik naar deze wedstrijd ben gegaan had ik het een en ander alweer moeten regelen i.v.m.: Het werk wat ik ging doen. Ik werd op een donderdag gebeld en het was een Farm die me graag wilde hebben als Wwoofer. Hij zou me zondag( avond van de rugby wedstrijd) bellen voor meer details. Om vijf uur had hij nog steeds niet gebeld, dus dan bel ik maar. Na een kort telefoongesprek had ik er geen goed gevoel bij. De man was erg humeurig en erg kort af met zijn antwoorden. Ik dacht bij mezelf hier ga ik geen twee weken werken.
Gelukkig ben ik zo slim om niet op 1 paard mijn geld te zetten dus heb ik ook een andere farm benaderd. Zondagavond had ik die ook opgebeld om meer details te krijgen. De mevrouw was erg aardig en ik had hier een erg goed gevoel bij. Helaas kon ik niet op maandag beginnen maar op dinsdag. Dan maar een dagje wachten in Melbourne. Geen probleem ( kon ik mooi uitslapen).

Op dinsdag was het dan zover. Ik had de trein van 16.12 uur van Southern Cross Station ( Melbourne) naar Woodend genomen. Hier zou Keith me oppikken. Om 17.10 kwam ik aan in Woodend. We moesten eerst 10 minuten rijden en daar was zijn huis. Keith heeft het huis waarin ze wonen zelf gebouwd. Omdat ze in de middle of no where wonen hebben ze geen waterleiding. Al het water wat ze hebben zit in grote tanks. Ze moeten het hebben van regenwater. Nu Australie in de droogste tijd sinds 100 jaar zit is het best vervelend als je geen water hebt. Je moet binnen 4 minuten klaar zijn met douchen.

Het duurt een tijdje voordat je warm water krijgt. Al het water wordt namelijk verwarmd door de zonne energie panelen op het dak.

Om geen water te verspillen ga je met een emmer de douche in en vangt al het water op in de emmer tot dat je warm water krijgt. Dan snel douchen! Het water in de emmer gebruiken ze om het toilet mee door te spoelen. Zo gaan ze daar om met water!

Maar terug naar het verhaal.

Ik kom binnen in de 'barn' zoals ze het huisje hier noemen en daar zit de hele familie.

Chris( de moeder) Natalie 15 jaar oud, Vanessa 14 jaar oud en Alexander 5 jaar oud.

Meteen werd er aan mij gevraagd waar ik vandaan kom, hoe ik heet en wat ik al gezien had in Australie.

Het was een leuk ontvangst.

Het eerste werk(je) wat ik moest doen was de lammeren melk geven. Er waren 2 lammeren die verstoten waren door hun moeder en ze gaven de lammeren melk uit de fles. Erg grappig om te doen.

Na dit gedaan te hebben liet Chris mijn kamer zien. Heerlijk een 2 persoonsbed een eigen kamer en een tv met een dvdspeler! Wat een luxe!

Voordat ik kon beginnen met werken werd er aan mij gevraagd wat ik leuk vond om te doen. Nou verven dat kan ik wel. Oke dan kun je dat gaan doen. De badkamer, Vanessa's kamer en 'mijn' kamer ( ze noemen het de Wwoofer room) moest geverfd worden. De twee weken dat ik daar was heb ik niets anders gedaan dan geverfd!

Natuurlijk heb ik ook andere dingen gedaan. Ik heb zelfs in de groente tuin tomaten, uien,sla,aardappelen,mais en bonen geplant!
En het ergste wat ik gedaan heb was: Ik heb een kalf moeten castereren. Hier doen ze het met een ring ( elastiek) en die doen ze om de ballen. Omdat 1 niet genoeg was moest ik er nog een omheen doen. Helaas zal de Bull nooit meer een Bull zijn.

De familie waar ik was, was bijzonder. Bijzonder in de zin van hoe ze met elkaar omgaan. Als iemand vroeg of ze haar nog wat meer eten konden opscheppen dan zouden ze zeggen. Zie je niet dat ik aan het eten ben jij wacht maar mooi! (en dan niet op de manier hoe je het nu zal lezen maar meer schreeuwerig!).

Hoe ze met elkaar onderling om gingen was appart.

Het was wel een leuke familie maar je wilde er niet tussen staan als de kinderen weer iets verkeerds hadden gedaan.

Omdat ik zo'n goede Wwoofer was ( dit komt van Chriss) had ze besloten om mij naar het vliegveld in Melbourne te brengen. Dit is ongeveer 40 minuten rijden voor ze.
Om hen te bedanken heb ik echte Nederlandse Appelflappen gemaakt, Arretjescake, Wortelenstampot ( voor de niet Limburgers hutspot) en een macaronimaaltijd!

Na alle kamers geverfd te hebben was het alweer tijd om te vertrekken. Ik was weer toe aan het backpacken. De volgende stop was namelijk Launceston ( Tasmanie)

Nadat ik afscheid had genomen van Chriss en Alexander op het vliegveld ben ik het vliegtuig ingestapt (gelukkig had ik niet het zelfde probleem als eerst van Cairns naar Darwin dat mijn tas te zwaar was) en rechtstreeks naar Launceston gevlogen.

Wat ik daar allemaal al beleefd heb krijg je de volgende keer te lezen!

Hoije!