Hobart, Westkust & Launceston. De cirkel is rond

Om 11 uur stopte de auto van John bij mijn hostel. Na afscheid genomen te hebben van de familie Elliot was ik weer alleen aan het backpacken.

Mijn plan was om op zaterdag van Hobart naar Launceston te rijden via Qeenstown, Strahan, Burnie Stanley en Devonport. Samen met Chris, Brigitte en Martina ( allemaal Duitsers) hebben we een auto gehuurd.
Een Mitsubitsi Lancer werd de auto die ons naar Launceston moest brengen. Na flink proppen kon de kofferbak eindelijk gesloten worden. Niet alles pasten in de kofferbak dus moest 1 backpack en 3 rugzakken achter in de auto geplaast worden.

De auto werd gestart en onze eerste stop was Russel Falls. Na een 1,5 uur kwamen we daar aan. Dit is een mooie waterval midden in de natuur. Prachtig groen overal waar ik keek.
Nadat we dit gezien hadden zijn we doorgereden naar Lake St. Clair.

Aangekomen bij Lake St. Clair hebben we 2 uur lekker gewandeld. Wederom een prachtige natuur alleen had ik dit anders voorgesteld. Ik had in mijn gedachte een helder blauw meer. Ik mag natuurlijk niet klagen dat ik de mogelijkheid om dit allemaal te zien.
Bij Lake St. Clair zouden erg veel platypus ( vogelbekdieren) zitten. Helaas heb ik ze niet gezien. :(

De regenwolken waren zich al aan het verzamelen dus zijn we maar weer in de auto gestapt en doorgereden naar Queenstown. Dit was onze stop voor de avond.

Rond 19.00 uur kwamen we aan in het verlaten Queenstown. Dit is een mijnstadje. We gingen opzoek naar een carvanpark omdat hier geen hostels waren. Na een korte zoekactie kwamen we aan bij een carvanpark. We hadden al besloten dat de meiden zich moesten verstoppen zodat we ( Chris en ik) ze een carvan binnen konden smokkelen. Het lukte. Het enige waar we op moesten letten was, dat de meiden niet al te hard zouden praten en als ze naar het toilet moesten dan moesten Chris of ik eerst kijken of de kust veilig was.

Nog voor de receptie open was zijn we alweer vertrokken naar Strahan. Dit is het dorpje aan de Westkust van Tassie. We zijn naar een Look Out Point gereden en natuurlijk wat foto's geknipt. Daarna zijn we naar Ocean Beach gegaan. Lekker uitwaaien.

Nadat we lekker waren uitgewaaid zijn we weer vertrokken om naar Cradle Mountain te gaan. Nadat we uit Strahan waren vertrokken begon het ( zoals zo vaak) te regen.
( Vlak bij Strahan waren de walvissen aangespoeld en in het noordwesten waren ook verschillende walvissen aangespoeld. Dit zijn de walvissen die jullie op t.v. gezien hebben)

Nadat we aanwaren gekomen inn Cradle Mountain begon het erg hard te regen en te waaien. Maar wat liep daar over de weg...? Een Wombat! Mijn eerste wombat in het wild! Hier hou dit even vast zie ik tegen Brigitte en ik rende met mijn camera naar het beest toe. 1 foto dat was alles wat ik kon knippen van het beest. Erg blij kwam ik aan bij een hutje waar we even een korte lunch hadden.

Het was tijd om te wandelen. 2 uur duurt het voordat rond het meer hebt gelopen. We hadden tijdens de wandeling erg goed weer. De regen en wind was weggegaan en Cradle Mt. trok helemaal open. Ik kon de toppen zien. Weer zoals in heel Tasmanie prachtige natuur,riviertjes,bergen ( waar zelfs sneeuw oplag) en watervallen. Kortom alles waarvoor ik naar Tassie was gekomen was op 1 plaats.

Toen ik klaar was met het grote rondje lopen trok alles weer dicht. De regen en de wind en heel erg veel wolken kwamen de prachtige natuur verstoren. Je kon niet veel meer zien van de Cradle Mt. Wat hadden we geluk!

we wilden eigenlijk rond Cradle Mt. slapen maar nadat we hoorde dat het ong $280 per kamer was zijn we maar doorgereden naar Burnie. Toen we het Nationale Park uit reden zagen we een hele bus vol met Japanners uitstappen om een foto te maken van een Echidna ( een soort egel) Ik riep tegen Chris kijk daar op de brug! een Wombat. Ik stapte uit en rende wederom naar de (2de) wilde wombat in mijn leven. De Japanners zagen het en rende achter me aan. Zag grappig uit. Op het moment dat ik een foto wilde maken sprong iedereen voor mijn lens. Gelukkig geef ik niet op en ben ik de wombat achterna gelopen. Ik riep Chris en wuifde dat hij naar mij moest komen. Ssst he's. We zaten eerste rang. Alle Japanners waren WEER aan het roepen. Ik daaide me om en deed het stilte gebaar. Iedereen was stil! Nu had ik eindelijk goede foto's van het toffe beest! Onderweg waren we nog 1 keer gestopt voor..... inderdaad een Wombat!

We waren aangekomen in Burnie. Weer hadden we een carvanpark opgezocht en weer moesten de de meiden zich verstoppen!

De dag erna zijn we naar Stanley gegaan. Onderweg zijn we nog gestopt bij Table Cape. Vanuit hier konden we de andere kant ( oostelijke richting)van Tasmanie zien.
Stanley staat bekend om The Nut. Van veraf lijkt het net op de Uluru. Hier konden we oplopen. Vanaf hier zagen we de de andere kant van Tasmanie( westelijke richting). Echt super tof om te zien. Om 12.05 hadden we een mooi plaatsje opgezocht( Chris, Brigitte en ik) om een lekker Tasmaans biertje te drinken.
Ik had de regel voor 18.00 uur drinken? Dan moet de 5 in de klok zitten. Dus voordat we konden drinken moesten we 5 minuten wachten!

Na The Nut gezien te hebben zijn we doorgereden naar Devonport. Voordat we daaraan kwamen zijn we gestopt in het plaastje Pinguin. De naam hebben ze gekregen omdat hier de kleinste pinguin aan land komt tijdens het broedseizoen. Deze pinguins komen alleen voor in het zuiden van Australie en in Nieuw Zeeland. De Fairy Pinguin zo heet hij.

In Devonport zagen we weer een carvanpark. Tegen de meiden hoefde we niets meer te zeggen. Ze wisten al wat ze moesten doen :)

's Avonds zijn we naar Lillico Beach gereden om de Fairy Pinguins aanland te zien komen om hun eieren of baby's warm te houden en eten te geven. Omdat er geen toilet was ben ik over de reling van het plateau geklommen. Toen ik daar was zag ik allemaal nestjes. Ik keek in 1 van de nestjes en daar zag ik een baby pinguin in :).
Om 21.00 uur kwamen er een aantal uit het water. Echt super leuk om te zien!

De morgen was weer aangebroken. Op naar Beauty Point en Bathmen Bridge. Ik kan er heel kort overzijn. Beauty Point is geen mooi punt en Bathmen Bridge is een gewone brug. ( wel een van de eerste kabel bruggen van de wereld)

Nu kwamen we aan bij mijn hoogte punt van de trip. Toen ik aankwam in Launceston op 18 november zag ik dat er een dorpje vlak bij Launceston lag. Dit dorpje heet GRINDELWALD!
Ze hebben het na gebouwd van het doprje in Zwitserland. Het enige probleem: Het lijkt er totaal niet op! maargoed.

We kwamen aan in Launceston. De trip was bijna over. 1 nachtje slapen en dan moesten we de auto inleveren. Wederom was de carvanplaats de goedkoopste en leukste plaats om te slapen.

De volgende morgen was de trip voorbij.
Na meer dan 1000 km gereden te hebben moesten we de auto inleveren. Chris, Brigitte en Martina waren diezelfde dag nog naar Melbourne gevlogen.

Ik blijf nog tot de 13de december in Launceston. Ik kan nu zeggen dat ik alles wat ik wilde zien en doen gedaan heb in Tasmanie!

Wat betreft het Wildlife. Het enige wat ik nog moet zien zijn: een Tasmanian Devil en een Platypus. Verder heb ik alle dieren van Down Under gezien! Mijn doel is bijna bereikt!

Tot de volgende keer!