Cape Tribulation, Cooktown & Port Douglas

Captain James Cook ( 27-10-1728 14-2-1779) was de oost kust van Australie op de kaart aan het zetten(1770). Hoe verder je naar het noorden gaat hoe dichter het Great Barrier Reef bij het land komt.

Captain Cook raakte op 10-06-1770 het reef met H.M.S.The Endeavour . Het water kwam met flink veel geweld naar binnen. Omdat er zoveel water het schip binnen was gedrongen besloot Cpt. James Cook om de zware dingen van boord te gooien. Hij heeft uiteindelijk 2 kanonnen overboord gegooid en wat ander zwaar spul. Hij heeft op dit stuk reef 23 uur vast gezeten. Tegenwoordig heet dat stukje reef het Endeavour Reef. Hier is ook 1 kanon teruggevonden en ze hebben het anker van het schip gevonden. Ik weet niet of dat hier was.

De volgende dag zijn de roeiboten het water in gegaan. Met alle macht hebben ze geprobeerd om het schip uit het koraal te trekken. Dit was gelukt. Tijdens het trekken is er een flink stuk koraal in het gat blijven zitten( een soort stop). Dit was ook zijn redding, als die stop er niet was ingekomen was het schip gezonken.

Op 17-06-1770 kwam Cpt.Cook aan land. Hier heeft hij 48 dagen gezeten. Hij heeft hier zijn schip gerepareerd. Tijdens die 48 dagen heeft hij kennis gemaakt met de Guugu Yimithirr stam. Dit ging op het begin erg makkelijk. Cpt. Cook gaf de stam vissen die hij gevangen had als teken van vriendschap. Cpt Cook had ook schildpadden gevangen. Deze wilde hij niet afgeven. De stam vertouwde hem niet meer en hij was niet langer een vriend van de Guugu Yimithirr stam. Cpt. Cook heeft verschillende dingen ondernomen om ze toch als vriend te behouden. Dit was uiteindelijk ook gelukt.

Na 2 maanden was het schip eindelijk klaar om te vertekken. Cpt. Cook wilde niet nog eens problemen krijgen door het reef dus, is hij een berg opgelopen( Grassy Hill) om daar zijn route te bepalen.
Captain James Cook werd op 14-2-1779 gedood in Hawaii door de natives die daar leefde. Captain James Cook is 50 jaar oud geworden.

Iets meer dan 100 jaar later ( 14-8-1872) werd er goud gevonden door William Hann. Hij had goud gevonden in de Palmer River.
Nadat hij hier goud had gevonden kwamen vanuit de hele wereld goudzoekers naar het dorpje. In die tijd is het dorpje ook Cooktown gaan heten.

In die tijd is Cooktown ook gegroeid. Er werd een haven gebouwd ( 1873) in 1874 waren er al twee havens bij gebouwd. In 1875 werd er ook een begraafplaats aangelegd. Hier liggen de ‘gelukzoekers’ van toen begraven. In 1875 waren er ongeveer 15 duizend goudzoekers in Cooktown. Van die 15 duizend waren er 10 duizend die uit China kwamen.Een spoorlijn werd in 1885 aagelegd. Ook werd er in 1885 van de Cooktown Council een bericht gestuurd naar Brisbane: ‘ A wire be sent to the Primier in Brisbane requesting he supply arms,ammunition & competent officer to take charge against a threat of Russian invasion’. Uiteindelijk kreeg Cooktown 1 kanon, 3 kanonskogels, 2 geweren en 1 officier.
Op Grassy Hill staat sinds 1880 een vuurtoren. Deze vuurtoren is gebouwd in Engeland en is stuk voor stuk overgescheepd naar Cooktown.

Zoals je gelezen hebt is Cooktown een dorpje vol met geschiedenis. Toen er ik doorheen liep merkte ik dat ook wel. Veel van de gebouwen zijn nog steeds van de ‘gouden’ tijd. Het dorpje is ook nog een beetje achtergebleven. Maar het was het zeker waard om naar Cooktown te gaan. Alsof je door de geschiedenis van Cooktown loopt.

Na Cooktown ben ik weer voor 1 nachtje terug gegaan naar Cape Tribulation. De rit naar Cooktown en weer terug naar Cape Tribulation is echt super vet. Gravelwegen,stijle bergen omhoog en omlaag rijden, dwars door rivieren rijden en midden in de jungle.

Voordat ik naar Cooktown was gegaan had ik al 2 dagen in Cape Tribulation overnacht. Ik heb in Cape Tribulation een flinke toffe wandeling gemaakt. Ik ben naar Mount Sorrow gegaan.( Cpt. Cook heeft de bergen in Cape Tribulation allemaal Trieste namen geven. Hier begonnen min of meer zijn problemen. Mount Sorrow heet zo omdat Cpt Cook twee mannen van zijn schip die berg heeft opgestuurd om de route te bepalen. Deze mannen zijn nooit meer terug gekomen). Cape Tribulation is voor ons als wij het vertalen Cape Trouble.

Na dit verhaal gehoord te hebben wilde ik het wel met mijn eigen ogen zien of het echt wel zo gevaarlijk is. Bij mijn hostel werd mij verteld dat ze adviseren om deze trip met z’n 2en te maken, vroeg vertrekken,veel water meenemen en je inschrijven als je aan de wandeling begint. Ik had ‘s avonds rond gevraagd in het hostel of iemand naar Mount Sorrow wilde gaan. Helaas ik had niemand gevonden die met me mee wilde gaan. Dan maar alleen he.

Ik ben ‘s morgens om 08.10 begonnen met lopen. De mensen van het hostel vertelde dat je ongeveer 6 a 7 uur moet tellen om weer in het hostel terug te zijn. Vandaar dat ik vroeg was vertokken. Na een 10 minuten lopen kwam ik aan bij het begin stuk. Tijdens de tocht ernaar toe moest ik de taken van de bomen aan de kant duwen, onder gevallen boomstammen kruipen en ook nog goed rond kijken of ik A geen Cassowarry’s zag ( gevaarlijke beesten) en B of ik nog steeds goed aan het lopen was. De route wordt namelijk aangeven door lintjes en door pijltjes die aan de boom zijn vast gemaakt.

Na 2 uur kwam ik eindelijk aan op de top. Eerst was het helemaal dicht. Ik kon niets zien vanaf de top. Na een paar minute trok het helemaal open. Snel wat foto’s gemaakt en een filmpje geschoten. Na een half uur ben ik weer gegaan. Dezelfde stijle, niet goed aangeven route naar beneden. Ik kwam om 13.00 uur weer terug in het hostel. Wat nou 6 a 7 uur :)

Ik was even de kaart van Mount Sorrow aan het lezen toen een vrouw van de receptie mij vroeg:’ Wil je Mount Sorrow gaan beklimmen?’. Nee heb ik al gedaan. ‘Wanneer gisteren?’ Nee ik kom er net van terug.’ Owh heb je je ook al uitgeschreven?’ Nee ik heb me niet ingeschreven. ‘Owh het is toch beter dat je je inschrijft want we willen wel weten wie er daarboven is. Als je namelijk niet terug komt wordt er en zoekactie op touw gezet’. Oke ik zal het onthouden voor de volgende keer.

Na Cape Tribulation ging ik voor een aantal dagen naar Port Douglas. In Port Douglas komen alle beroemde mensen wel een keertje naar toe. Dus ik hield mijn ogen goed open maar helaas ik heb geen beroemdheden gezien. Wat ik wel graag wilde doen was de gratis zeiltrip maar ook helaas hier werd ik niet voor uitgekozen. Ik kan ook heel kort zijn over Port Douglas: Ik vond er erg weinig aan.

Ik ben nu in Cairns ( alweer) Maar ik ga 2 oktober EINDELIJK weg uit Cairns. Het begint me een beetje te vervelen (dit dorpje). Ik ga 2 okt naar Darwin voor 6 dagen. Daarna ga ik naar Alice Springs met de Ghan Train. Op 14 oktober heb ik een tour geboekt ( 5 dagen ) die me naar Uluru,The Olga’s brengt. Uiteindelijk ben ik dan in Adeliade. Dit is mijn plan voor Oktober.

Ik wil je hartelijk bedanken voor dit mega stuk te lezen. Hopelijk vond je het leuk. Geniet nu maar van de foto’s.
Nu ik het heb over foto’s ik stuur deze week weer een nieuwe dvd vol met foto’s. Het begint met de Whit Sundays en eindigt hier in Cairns ( ook duikfoto’s staan erop. Zeker de moeite waard!)

Tot de volgende keer,
Groetjes Sander