Papua New Guinea Land of the unexpected
Door: Sander Hendrikx
Blijf op de hoogte en volg Sander
15 April 2009 | Papua Nieuw Guinea, Wewak
Zo het was zover. ‘Sander leaves Down Under and goes to Papua New Guinea’.
‘s Morgensvroeg vertrok mijn vliegtuig van Adelaide naar Brisbane. Vanuit hier ging mijn vliegtuig verder naar Port Morseby ( PoM De hoofdstad van P.N.G.). Na een 5 uur durende vliegreis kwam ik aan in Papua New Guinea. Ik werd meteen welkom geheette door een muziekbandje. Ik voelde me net in paradise. Nadat ik mijn visum had geregeld viel het paradise-gevoel hard weg.
Ik had mijn tas al inchecked en was aan het wachten op mijn boardingspass. Ga maar eventjes aan de kant staan dan krijg je hem dadelijk. Nadat ik 20 minuten had gewacht werd er tegen me gezegd: ‘Sorry the plane is full. You can’t go to Madang( ik moet via Madang naar Wewak vliegen)’. Dus werd ik verward en boos naar Costumers gestuurd.
‘Sorry we can’t do anything about it. You have to wait till tomorrow’.
Nadat ik flink boos was geworden ( lees mijn stem flink had verheft). Kreeg ik opens te horen. ‘Hurry some people left the plane so there are some seats left’. Dit was om 15.45 terwijl het vliegtuig allang in de lucht moest zijn. Dit maakte nu niets uit voor mij. Met mijn backpack ben ik naar de Domestic Terminal gerend. Door de douane en alles werd maar half gechecked. Toen ik aankwam bij de gate vroeg de mevrouw die met me mee was gerend of ik nog mee kon met het vliegtuig. Sorry dat gaat niet het vliegtuig is klaar voor vertrek.
Pffff het hele stuk voor niets gerend.
Nu kreeg ik een hotelbon van de mevrouw. Ze schreef mijn naam op de boardingslijst en ik stond bovenaan om morgen 9.25 uur naar Madang te vliegen. Als je even naar het café gaat kun je daar wachten op de manager. Dan kun je met hem praten over het probleem.
1…2…3 Sp Biertjes verder was er nog steeds niemand gekomen. Het was ook al bijna 18.00 uur. Ik zou nu eigenlijk aankomen in Wewak. Wiel Swinkels zou me van het vliegveld afhalen. Snel hem maar even bellen. Er kwam nog een probleem aan voor me. Ik had zijn nummer niet. Ik had gebeld naar het vliegveld in Wewak maar niemand nam op. Dus ik bel naar Nederland. Mam ik ben nu in PoM vlucht zat vol. Kun je me terugbellen met het nummer van Wiel zodat ik kan zeggen dat ik morgen in Wewak aankom.
Ik had de telefoon net opgehangen en ik kreeg een nieuwe telefoon in mijn hand gedrukt. Hallo? ‘Ja het is Wiel hier. Het vliegtuig is geland maar jij bent er niet’. Nadat ik het hele verhaal had uitgelegd vertelde ik dat ik morgenvroeg om 11 uur zou aankomen.
Oke tot morgen dan.
Nou dit was geregeld. Ik zou morgenvroeg in het vliegtuig zitten en ik zou aankomen in Wewak om 11 uur. Op naar mijn hotel. Het hotel was prachtig. Ik kreeg een eigen kamer ( was het al niet meer gewend ik sliep altijd met 6 tot 8 andere mensen op een kamer). Een twee-persoonsbed, een eigen badkamer en een eigen t.v. Mooier kon het niet.
Nadat ik lekker gegeten had ( een Italiaans Buffet stond op het programma) ging ik iets doen wat ik al lang niet meer gedaan had. Ik heb me lekker een bad genomen. Na heerlijk erin gelegen te hebben ben ik maar gaan slapen.
‘s Morgensvroeg om 06.30 ging de wekker. Weer stond ere en buffet klaar. Lekker relax ontbeten en ben toen naar het vliegveld gegaan. Zo nu ga ik dan eindelijk naar Wewak of….. NIET!
Ik kwam aan bij het vliegveld en er stond me toch een rij. Het leek wel of heel PoM het vliegtuig moest hebben. Hier heb ik dus geen zin in. Ik ben meteen naar Costumers gegaan en gezegd dat ik op de lijst stond om nara Madang te vliegen. Na lang gezocht te hebben kreeg ik eindelijk een papiertje. Hiermee moest ik naar de incheckbalie. Ik was eindelijk aan de beurt en weer kreeg ik te horen: ‘ Sorry the plane is full. You have to wait till the afternoon flight’. Wat!! Nou geef me dan maar alvast mijn boardingspass zodat ik zeker op die vlucht van ‘s middags zit!
Nadat ik dit had gekregen ben ik weer naar Costumers gegaan. Dezelfde mevrouw die me gisteren had geholpen keek me raar aan. Je zou nu toch in het vliegtuig moeten zitten? Ja dat dacht ik ook ja. Nu kan ik weer 6 uur wachten. Zal ik een hotel voor je regelen. Dan kun je daar wachten. Waarom niet he dacht ik zo. Dus dit keer ben ik niet naar Crown Plaza geweest ( midden in de stad) maar naar Airways. Een hotel 5 minuten rijden van het vliegveld. Hier kreeg ik weer een eigen kamer en kreeg ik een lunch aangeboden. Na dit alles ben ik weer terug gegaan naar het vliegveld. Even Wiel bellen dat ik nu weer ‘s avonds aankom. Ik kreeg op het vliegveld te horen dat de vlucht van Madang naar Wewak was gecanceled dus niemand is op het vliegveld.
Om 15.25 ik zou nu moeten vertrekken naar Madang. Hier heb ik 25 minuten om van vliegtuig te wisselen. Geen probleem dacht ik zo maar dit is toch weer anders. Air Niugini had weer eens vertraging ( gebeurt iedere keer zo hebben ze de bijnaam gekregen Air No Go). Ze hadden 20 minuten vertraging. Dit betekende dus dat ik maar 5 minuten had om mijn boardingspass te halen en in het vliegtuig te stappen. De wielen van het vliegtuig begonnen te rollen. Wat gaan we nu echt dacht ik bij mezelf.
Na een uurtje vliegen kwam ik aan in Madang. Snel naar de incheckbalie gerend en daar stond ik gelukkig wel op de boardingslijst. Hehe eindelijk kan ik naar Wewak. Ook had ik nog even gekeken of mijn tas mee ging en die werd netjes ingeladen. Na hier ook vertraging gehad te hebben kwam ik aan in Wewak. Tijdens de vlucht mooi het einde van de prachtige rivier de Sipik gezien!
Ik stapte uit het vliegtuig en daar stond Wiel Swinkels me op te wachten. ‘Hallo welkom in Papua New Guinea. Hier weet je het maar nooit wat er gebeurt.
Na 10 minuten rijden kwamen we aan in Wirui ( 10 minuten rijden van Wewak) Hier is mijn nieuwe huis voor de laatste 1,5 maand.
Wiel Swinkels en Harry Janissen ( beide Nederlanders) werken voor de S.V.D. een missie.
De eerste paar dagen heb ik Wewak gezien en ben naar verschillende kleine dorpjes geweest net buiten Wewak. Wiel heeft me hier een beetje rondgeleid. Ook zijn we naar verschillende look out points geweest. Erg mooi om te zien. Overal bossen, heuvels, Bergen, bananenbomen, Cocusnotenbomen, de zee kortom een mooie natuur!
Ik ben ook naar Wendys moeder geweest. Ze herkende me nog van toen ze naar Lottum was gekomen. Erg leuk. Ze had nog een fotoalbum met foto’s van pap, mam en mij in Lottum op het terras in Houthuize!
Pap die hier 7 jaar van zijn jeugd heeft doorgebracht heeft me natuulijk een aantal dingen opgeschreven die ik hier eventueel kan doen. Zo ook ‘Wom’ Beach. Hier kun je inderdaad er mooi snorkelen. Vanuit het strand zet je twee stappen en je bent aan het zwemmen in het koraal met honderde vissen. Hier ben ik in de afgelopen week al 4 keer naar toe geweest.
Wiel die hier bouwt in P.N.G. had me meegenomen naar But. Zo’n 65 km van Wewak. Hier moet hij een huis opknappen. Over een P.N.G. weg dat wil zeggen zandwegen met flinke kuilen en waar je door rivieren moet rijden kwamen we aan in Dagua. Hier moesten we spullen opladen om vanhier uit naar But te gaan. We hadden alles uitgeladen en zijn But gaan verkennen. Een prachtig dorpje aan de zee. We zijn ook nog naar een Japans vliegveld gereden die ze gebruikte in de WOII. We zagen zelfs nog een aantal wrakken. De mensen die inlands wonen hebben weinig veranderingen meegemaakt. Het enige wat ongeveer veranderd is is dat ze nu Europeese kleren dragen. De rest is nog steeds als vroeger.
De werklui van Wiel die blijven nu 2 weken in But. Wiel en ik zijn terug gereden naar Wewak. Wiel moet altijd terug naar huis omdat ze anders de hele loods van hem leeg halen.
Ik heb hier geregeld dat ik vrijdag of zaterdag mee kan gaan naar Timbunke. Een dorpje aan de Sipik. Ben erg benieuwd. Hier blijf ik ongeveer 5 tot 7 dagen. Dan ga ik weer terug naar Wewak.
Zo ik krijg het nu behoorlijk warm van al dit type.
De luchtvochtigheid is mega. Nog nooit heb ik het gehad dat ik de hele dag door zweet. Ook van het niets doen. Zodra ik opsta ( 7 uur) begin ik weer met zweten en ik ga zwetend naar bed.
Zo geniet van een aantal foto’s en
Lukim yu ( Tot Ziens)
Sander.
Sorry ik kan nu even geen foto's plaatsen. Ze komen er zo snel mogelijk aan!! In P.N.G. Weet je het maar nooit he
‘s Morgensvroeg vertrok mijn vliegtuig van Adelaide naar Brisbane. Vanuit hier ging mijn vliegtuig verder naar Port Morseby ( PoM De hoofdstad van P.N.G.). Na een 5 uur durende vliegreis kwam ik aan in Papua New Guinea. Ik werd meteen welkom geheette door een muziekbandje. Ik voelde me net in paradise. Nadat ik mijn visum had geregeld viel het paradise-gevoel hard weg.
Ik had mijn tas al inchecked en was aan het wachten op mijn boardingspass. Ga maar eventjes aan de kant staan dan krijg je hem dadelijk. Nadat ik 20 minuten had gewacht werd er tegen me gezegd: ‘Sorry the plane is full. You can’t go to Madang( ik moet via Madang naar Wewak vliegen)’. Dus werd ik verward en boos naar Costumers gestuurd.
‘Sorry we can’t do anything about it. You have to wait till tomorrow’.
Nadat ik flink boos was geworden ( lees mijn stem flink had verheft). Kreeg ik opens te horen. ‘Hurry some people left the plane so there are some seats left’. Dit was om 15.45 terwijl het vliegtuig allang in de lucht moest zijn. Dit maakte nu niets uit voor mij. Met mijn backpack ben ik naar de Domestic Terminal gerend. Door de douane en alles werd maar half gechecked. Toen ik aankwam bij de gate vroeg de mevrouw die met me mee was gerend of ik nog mee kon met het vliegtuig. Sorry dat gaat niet het vliegtuig is klaar voor vertrek.
Pffff het hele stuk voor niets gerend.
Nu kreeg ik een hotelbon van de mevrouw. Ze schreef mijn naam op de boardingslijst en ik stond bovenaan om morgen 9.25 uur naar Madang te vliegen. Als je even naar het café gaat kun je daar wachten op de manager. Dan kun je met hem praten over het probleem.
1…2…3 Sp Biertjes verder was er nog steeds niemand gekomen. Het was ook al bijna 18.00 uur. Ik zou nu eigenlijk aankomen in Wewak. Wiel Swinkels zou me van het vliegveld afhalen. Snel hem maar even bellen. Er kwam nog een probleem aan voor me. Ik had zijn nummer niet. Ik had gebeld naar het vliegveld in Wewak maar niemand nam op. Dus ik bel naar Nederland. Mam ik ben nu in PoM vlucht zat vol. Kun je me terugbellen met het nummer van Wiel zodat ik kan zeggen dat ik morgen in Wewak aankom.
Ik had de telefoon net opgehangen en ik kreeg een nieuwe telefoon in mijn hand gedrukt. Hallo? ‘Ja het is Wiel hier. Het vliegtuig is geland maar jij bent er niet’. Nadat ik het hele verhaal had uitgelegd vertelde ik dat ik morgenvroeg om 11 uur zou aankomen.
Oke tot morgen dan.
Nou dit was geregeld. Ik zou morgenvroeg in het vliegtuig zitten en ik zou aankomen in Wewak om 11 uur. Op naar mijn hotel. Het hotel was prachtig. Ik kreeg een eigen kamer ( was het al niet meer gewend ik sliep altijd met 6 tot 8 andere mensen op een kamer). Een twee-persoonsbed, een eigen badkamer en een eigen t.v. Mooier kon het niet.
Nadat ik lekker gegeten had ( een Italiaans Buffet stond op het programma) ging ik iets doen wat ik al lang niet meer gedaan had. Ik heb me lekker een bad genomen. Na heerlijk erin gelegen te hebben ben ik maar gaan slapen.
‘s Morgensvroeg om 06.30 ging de wekker. Weer stond ere en buffet klaar. Lekker relax ontbeten en ben toen naar het vliegveld gegaan. Zo nu ga ik dan eindelijk naar Wewak of….. NIET!
Ik kwam aan bij het vliegveld en er stond me toch een rij. Het leek wel of heel PoM het vliegtuig moest hebben. Hier heb ik dus geen zin in. Ik ben meteen naar Costumers gegaan en gezegd dat ik op de lijst stond om nara Madang te vliegen. Na lang gezocht te hebben kreeg ik eindelijk een papiertje. Hiermee moest ik naar de incheckbalie. Ik was eindelijk aan de beurt en weer kreeg ik te horen: ‘ Sorry the plane is full. You have to wait till the afternoon flight’. Wat!! Nou geef me dan maar alvast mijn boardingspass zodat ik zeker op die vlucht van ‘s middags zit!
Nadat ik dit had gekregen ben ik weer naar Costumers gegaan. Dezelfde mevrouw die me gisteren had geholpen keek me raar aan. Je zou nu toch in het vliegtuig moeten zitten? Ja dat dacht ik ook ja. Nu kan ik weer 6 uur wachten. Zal ik een hotel voor je regelen. Dan kun je daar wachten. Waarom niet he dacht ik zo. Dus dit keer ben ik niet naar Crown Plaza geweest ( midden in de stad) maar naar Airways. Een hotel 5 minuten rijden van het vliegveld. Hier kreeg ik weer een eigen kamer en kreeg ik een lunch aangeboden. Na dit alles ben ik weer terug gegaan naar het vliegveld. Even Wiel bellen dat ik nu weer ‘s avonds aankom. Ik kreeg op het vliegveld te horen dat de vlucht van Madang naar Wewak was gecanceled dus niemand is op het vliegveld.
Om 15.25 ik zou nu moeten vertrekken naar Madang. Hier heb ik 25 minuten om van vliegtuig te wisselen. Geen probleem dacht ik zo maar dit is toch weer anders. Air Niugini had weer eens vertraging ( gebeurt iedere keer zo hebben ze de bijnaam gekregen Air No Go). Ze hadden 20 minuten vertraging. Dit betekende dus dat ik maar 5 minuten had om mijn boardingspass te halen en in het vliegtuig te stappen. De wielen van het vliegtuig begonnen te rollen. Wat gaan we nu echt dacht ik bij mezelf.
Na een uurtje vliegen kwam ik aan in Madang. Snel naar de incheckbalie gerend en daar stond ik gelukkig wel op de boardingslijst. Hehe eindelijk kan ik naar Wewak. Ook had ik nog even gekeken of mijn tas mee ging en die werd netjes ingeladen. Na hier ook vertraging gehad te hebben kwam ik aan in Wewak. Tijdens de vlucht mooi het einde van de prachtige rivier de Sipik gezien!
Ik stapte uit het vliegtuig en daar stond Wiel Swinkels me op te wachten. ‘Hallo welkom in Papua New Guinea. Hier weet je het maar nooit wat er gebeurt.
Na 10 minuten rijden kwamen we aan in Wirui ( 10 minuten rijden van Wewak) Hier is mijn nieuwe huis voor de laatste 1,5 maand.
Wiel Swinkels en Harry Janissen ( beide Nederlanders) werken voor de S.V.D. een missie.
De eerste paar dagen heb ik Wewak gezien en ben naar verschillende kleine dorpjes geweest net buiten Wewak. Wiel heeft me hier een beetje rondgeleid. Ook zijn we naar verschillende look out points geweest. Erg mooi om te zien. Overal bossen, heuvels, Bergen, bananenbomen, Cocusnotenbomen, de zee kortom een mooie natuur!
Ik ben ook naar Wendys moeder geweest. Ze herkende me nog van toen ze naar Lottum was gekomen. Erg leuk. Ze had nog een fotoalbum met foto’s van pap, mam en mij in Lottum op het terras in Houthuize!
Pap die hier 7 jaar van zijn jeugd heeft doorgebracht heeft me natuulijk een aantal dingen opgeschreven die ik hier eventueel kan doen. Zo ook ‘Wom’ Beach. Hier kun je inderdaad er mooi snorkelen. Vanuit het strand zet je twee stappen en je bent aan het zwemmen in het koraal met honderde vissen. Hier ben ik in de afgelopen week al 4 keer naar toe geweest.
Wiel die hier bouwt in P.N.G. had me meegenomen naar But. Zo’n 65 km van Wewak. Hier moet hij een huis opknappen. Over een P.N.G. weg dat wil zeggen zandwegen met flinke kuilen en waar je door rivieren moet rijden kwamen we aan in Dagua. Hier moesten we spullen opladen om vanhier uit naar But te gaan. We hadden alles uitgeladen en zijn But gaan verkennen. Een prachtig dorpje aan de zee. We zijn ook nog naar een Japans vliegveld gereden die ze gebruikte in de WOII. We zagen zelfs nog een aantal wrakken. De mensen die inlands wonen hebben weinig veranderingen meegemaakt. Het enige wat ongeveer veranderd is is dat ze nu Europeese kleren dragen. De rest is nog steeds als vroeger.
De werklui van Wiel die blijven nu 2 weken in But. Wiel en ik zijn terug gereden naar Wewak. Wiel moet altijd terug naar huis omdat ze anders de hele loods van hem leeg halen.
Ik heb hier geregeld dat ik vrijdag of zaterdag mee kan gaan naar Timbunke. Een dorpje aan de Sipik. Ben erg benieuwd. Hier blijf ik ongeveer 5 tot 7 dagen. Dan ga ik weer terug naar Wewak.
Zo ik krijg het nu behoorlijk warm van al dit type.
De luchtvochtigheid is mega. Nog nooit heb ik het gehad dat ik de hele dag door zweet. Ook van het niets doen. Zodra ik opsta ( 7 uur) begin ik weer met zweten en ik ga zwetend naar bed.
Zo geniet van een aantal foto’s en
Lukim yu ( Tot Ziens)
Sander.
Sorry ik kan nu even geen foto's plaatsen. Ze komen er zo snel mogelijk aan!! In P.N.G. Weet je het maar nooit he
-
15 April 2009 - 10:28
Mama Bilong Yu:
San, heel veel groeten aan Wiel en Harrie en uiteraard ook als je nog eens naar Wendy's mama gaat. Timbunke ook daar was jouw vader! Dit was de statie van Ben en Leo die hier enorm veel werk verzet hebben!en hier is ook Peter Pineapple geen onbekende! Verder hoorde ik van onze gids, dat Helmut Plumpe, je weet wel die duitse vriend die ook altijd op de PNG-Reunies is, een weg van Timbunke naar Chimbiam aangelegd heeft (in die hitte en met weining materieel)en in Chimbiam een koeienfarm gestart is, Als je al deze namen hier laat vallen,gaan er wellicht nog wel deuren voor jou open! San geniet ervan, lukim yu! -
15 April 2009 - 11:14
Riet Jansen:
Hoi Sander,
Wat jij in de afgelopen 9 maanden hebt meegemaakt, heeft een doorsnee mens een heel leven voor nodig.
Jouw verhalen blijven geweldig, heb deze keer het reisverslag even uitgedraaid voor Leny, ze zit er van te smullen.
Sander nu zijn de meeste plaats-namen voor mij ook herkenbaar, Ben heeft hier inderdaad veel over verteld en geschreven en niet te vergeten dia's gedraaid. Ook bij Leny gaan de herinneringen leven.
Geniet er van.
Riet.
-
15 April 2009 - 11:52
Jose:
Hoi Sander, jij bent nu waarschijnlijk op je eind bestemming van de reis. Het begint hier ook fijn weer te worden. De hele dag zweten lijkt mij ook niets. Nog een paar hele fijne dagen en een goede reis terug. Sabine heeft nog steeds geen kamer in Nijmegen!!
Wie weet er nog één!!
groetjes van ons allemaal!!
jos jose sabine birgit -
15 April 2009 - 14:10
Martijn:
Sander dit is echt super gaaf! Dit is toch anders dan het geregelde en gestructureerde westen he? In Rwanda ook vaak van dat soort rare dingen gehad, achteraf is het altijd heel grappig.
Alles klinkt echt ontzettend gaaf! Ik kan NIET(!) wachten om te vetrekken door alle verhalen en foto's!
Have fun! -
15 April 2009 - 14:21
Esther, Fer En Baer:
He San.
Leuk al weer deze verhalen en heel wat anders natuurlijk zijn in afwachting van de foto's
Nou geniet vande laatste weken
gr esther,fer en Baerke -
15 April 2009 - 14:45
De Overbuurtjes:
Nou Sander, wat een verhaal weer! Ik moet je eerlijk bekennen dat ik niet telkens alles helemaal heb kunnen lezen, omdat er dan weer een overbuurmeisje van je aan mijn broek hing, maar nu is het hier rustig en heb ik het weer eens helemaal gelezen. Heel veel plezier daar in PNG en ik ben benieuwd naar de foto's!
Gr Baukje -
15 April 2009 - 16:04
J. Van Beeck Calkoen:
Hallo Sander,
Wat geweldig je verhalen te horen over PNG. Ik heb wat dat betreft nog één en ander in te halen dus ik lees je ervaringen met smart. Ik ben ook heel benieuwd naar je foto's want afbeeldingen van dit gebied heb ik helaas nooit gezien. Ik ben ook benieuwd wat je allemaal nog te wachten staat.
gr. J. van Beeck Calkoen -
15 April 2009 - 16:43
Wantok:
Take it easy. Veel te warm om je op te winden.
Het allerbelangrijkste:
"MASKI"
-
15 April 2009 - 17:26
Annemiek:
Hoi Sander,
Haha wat een verhaal.
In papua new guinea zul je vast nog veel mee gaan maken.Je hebt iig vast een voorproefje gehad ;)
Josien is al weer 2 weken thuis. wat gaat de tijd snel.
geniet van alles daar want de tijd vliegt.
Het is prachtig wat je allemaal mee maakt daar!Liefs Annemiek -
15 April 2009 - 22:59
MARIJKE HEEREN:
LIEVE SANDER,
wat een verhaal, ik probeer het me allemaal voor te stellen, maar deze belevenissen zorgen er voor dat je deze totaal andere cultuur wel heel snel moet accepteren. Wie zegt dat ons gehaast correct en goed is??
Leven is belangrijk en een ieder doet dat op zijn eigen wijze. Zouden ze hier het woord burnout of stress kennen??
Geniet van dit land en denk maar zo, over een half jaar zul je niet meer zweten van de hitte, dus veel drinken en niet alleen bier, pas na 17.00 uur local time?
Liefs,
Marijke -
16 April 2009 - 06:15
Jeanne Wetjens:
Hoi Sander,
Wat weer een geweldig verhaal, maar goed dat je eerst Australië bezocht hebt. Ik weet niet of je zo op het cancellen van de vlucht gereageerd zou hebben, als dit het begin van je reis zou zijn geweest. Geniet nog maar lekker van je verblijf in het zo to lezen mooie PNG.
Groetjes,
Jeanne -
16 April 2009 - 17:45
Peter Pineapple:
Hoi Sander,
Gaaf om al die bekende plaatsnamen weer te lezen. Als je in Timbunke bent kijk dan eens of het patershuis, het ziekenhuis en de lerarenwoningen, die ik gebouwd heb, er nog staan.
Ik hoop dat je ook nog naar Kanengara kan gaan, waar je vader en ik lange tijd gewerkt hebben. Dat was ook flink zweten en veel muggen. Groeten aan Wiel en Harrie en ga door met genieten.
Peter en Leny -
17 April 2009 - 08:50
Els :
Heui Sander,
Wat een moeite om te komen waar je zijn moet. Voor een nederlander niet makkelijk maar als je er woont went het! Leuk dat je in de voetsporen van je vader kunt lopen. Geniet en zweet lekker. Als je veel zweet krijg je een mooie huid dus blijf je er eeuwig jong uitzien!! Ik ben er te laat mee begonnen maar weet wat het is vooral in de tropen. Heb je al een onderwatercamera? Dat is zeker de moeite waard.
groeten en goeie terugreis. -
18 April 2009 - 08:34
Een Jongeman:
Hoi Els
ik heb daar jaren enorm gezweet....
-
18 April 2009 - 09:21
Marij:
Wel spannend daar in P.N.G. maar jij als ervaren wereldreiziger komt er wel.Heel benieuwd naar je foto's.Geniet nog volop van het staartje van je lange reis.Groetjes uit Oosterhout. -
18 April 2009 - 17:25
Peter En Els:
Net jouw verhaal gelezen. Een van de spannendste verhalen. Wat een toestand om in Wewak te komen. We hadden je graag willen zien want we hebben je nog nooit boos gezien. Maar we kunnen ons voorstellen dat je plofte!! Maar uiteindelijk ben je er toch gekomen en een ervaring rijker + genoten van een heerlijk bad. Schitterend dat je op dezelfde plaats zit waar je vader 40 jaar geleden heeft gezeten!!
Dit moet een geweldige ervaring zijn. En wat het zweten betreft...gewoon veel drinken...en niet alleen bier!!!
Geniet van PNG en we zijn straks weer benieuwd naar jouw foto's. Heel veel groetjes, Peter en Els
-
18 April 2009 - 22:20
Boze Sander Grr:
Dat is geen pretje nee... -
18 April 2009 - 22:21
Martijn:
Als je zo'n rood hoofd hebt van woede (of zweet) is dat niet best nee.. -
22 April 2009 - 10:24
Anita,Jacqueline,Joy:
ha Sander, wij genieten hier in Venlo volop van je fantastische reisverhalen. Je moet schrijver worden. We hebben je gemist, zondag bij Robbert.(feest voor zijn slagen om bij de politie te mogen werken.)
veel liefs uit Venlo. -
22 April 2009 - 17:09
Mien:
Maar Sander, al die bekende namen...ik zou er nu na al die jaren nog heimwee van krijgen en dan kan ik er nog wel een paar noemen die hetzelfde zullen voelen....Je zult als een verrijkt mens terugkomen. Blijf genieten. Mien -
22 April 2009 - 18:25
John:
Hoi Sander,
Van paashaas, zwarte piet, BB gastheer tot wereldburger!
Het gaat wel snel met jouw. maar geniet in volle teugen, dit nemen ze je niet meer af. -
25 April 2009 - 13:44
Jolanda:
ha sander nog niet uit een bananenboom gevallen wat zie je veel van de wereld en wat zal houthuizen dadelijk tegenvallen ondanks de molen wel leuk dat je voor mijn verjaardag(27mei)naar huis komt grapje sander geniet er nog van de andere overbuurtjes. -
11 September 2019 - 17:37
Gonnie:
Hoi Sander, leuk jou reisverslagen te lezen!
Groetjes,Gonnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
